Yin en Yang

Zaterdagavond, 17 juni, … ik loop voor de zoveelste keer door die lange inkomhal van het ziekenhuis in Brugge.

Terwijl ik naar de kamer van mijn dochter wandel,  richt ik hier en daar een blik in de kamers, zieke mensen met hun familie, eenzame ouderen, een gedetineerde met een bewaker, een jonge man in een rolstoel … 

Elk hun verhaal, elk hun pijn… 

Maar ik observeer ook de mensen die hier werken, de verpleegkundigen die hier een ganse nacht zijn om iedereen te verzorgen. Ze zijn met weinig. Een volle gang met patiënten hebben hun zorg nodig. Als je zoals ik al vaak geconfronteerd bent met ziekte en ziekenhuizen, weet je hoe belangrijk hun taak is. Ik heb zoveel respect voor hen, dankbaar dat ze er zijn, zeker nu…

Ik bezoek mijn lieve dochter, die hier opgenomen is. Een banale koortslip heeft haar héél ziek gemaakt.  Gelukkig is ze hier in goede handen, lieve verpleegkundigen die haar goed verzorgen. Ze heeft veel pijn en ik wou dat ik het kon overnemen.

Terug naar huis opnieuw die lange inkomhal door.

Ik pink een traantje weg, want in die gang heb ik al veel verdriet maar ook vreugde gevoeld. Het overvalt me elke keer opnieuw.

Eenmaal buiten valt de zwoele zomeravond over mij heen. Ik adem diep in en uit…  ik hoor gekrijs, een grote reiger vliegt over me heen en zegt me dat het goed is… (mensen die me goed kennen weten dat een reiger voor mij een “boodschapper” is)

Terug naar huis rijdend luister ik naar de muziek van Mozart, magische klanken die mij “optillen”.  Is het de muziek die alles buiten mooier maakt, of het contrast van het grauwe ziekenhuis en de prachtige zomeravond? 

De bomen lijken groener ondanks de droogte die er nu heerst, het zonlicht speelt met hun schaduw. 

Dit is een voorbeeld van Yin en Yang zoals ik het zo vaak in mijn lessen vertel. 

Het leven zit vol van contrasten. Yoga leerde me die contrasten beter op te merken en in het moment te zijn. Zonet voelde ik de tristesse van het ziekenhuis en de bezorgdheid om mijn kind, nu zie ik de schoonheid van deze warme zomeravond omwikkeld met Mozartmagie. 

Ik neem een andere weg naar huis en rij door een heel mooie wijk. Prachtige huizen met mooi aangelegde tuinen. Vanaf de buitenkant zou men denken dat de mensen die er wonen heel gelukkig moeten zijn.

Niks is wat het lijkt. Dat leerde ik al vaak in mijn leven.

Want achter die mooie muren en weelderige tuinen ligt er ook vaak verdriet, pijn of eenzaamheid. We zien enkel de buitenkant.

“Als we gewoon gelukkig zouden willen zijn, zou dat gemakkelijk zijn. Maar we willen gelukkiger zijn dan andere mensen en dat is moeilijk, want we denken dat zij gelukkiger zijn dan ze werkelijk zijn.” 

Franse Filosoof, Charles de Montesquieu

Zachte groetjes,

Isabel x

#puuryogamama #blog #yinyang #leefhetleventenvolle