Moeder Amma, ze wordt ook wel de ‘hugging saint’ genoemd… wereldwijd omhelsde ze reeds miljoenen mensen. Met een hart vol mededogen en liefde. Nederig en integer. Wat hou ik van deze bijzondere vrouw.
Jaren geleden kreeg ik op een moeilijk moment een filmpje te zien van Moeder Amma. Wat ik toen door mij heen voelde gaan kan ik vandaag nog steeds niet beschrijven. De tranen van ontroering en liefde bleven over mijn wangen stromen.
Het leek alsof ik op afstand een diepere heling mocht ontvangen.
Ik ging op zoek… wie is Amma?
Hoe ze begon..
Mata Amritanandamayi werd in 1953 geboren in een afgelegen kustdorp in Kerala, Zuid-India.
Al als klein meisje trok ze de aandacht met de vele uren die ze in diepe meditatie aan de kust doorbracht. Ze componeerde ook devotionele liederen en kon vaak met hartelijke emotie tot het goddelijke worden gezongen. Ondanks haar jonge leeftijd vertoonde haar composities een opmerkelijke diepgang en wijsheid.
Toen ze negen jaar oud was, werd haar moeder ziek en Mata Amritanandamayi werd van school gehaald om te helpen met huishoudelijke taken en de zorg voor haar zeven broers en zussen. Toen ze van deur tot deur voedselresten van de buren ging verzamelen voor de koeien van haar familie, werd ze geconfronteerd met de intense armoede en het lijden dat in haar gemeenschap en in de wereld daarbuiten bestond.
Waar Mata Amritanandamayi mensen in nood tegenkwam, bracht ze hen voedsel en kleding van haar eigen huis. Ze werd niet afgeschrikt door de uitschelding en de straf die ze daarvoor van haar familie kreeg. Ze begon ook spontaan mensen te omhelzen om hen te troosten in hun verdriet. Als reactie op haar liefdevolle zorg begonnen ze haar Amma (Moeder) te noemen.
Amma was diep geraakt door het diepe leed dat ze zag. Volgens het hindoeïsme is het lijden van het individu te wijten aan zijn of haar eigen karma – het resultaat van handelingen die in het verleden zijn verricht. Amma accepteerde dit concept, maar ze weigerde het te accepteren als een rechtvaardiging voor nietsdoen. Amma overwoog het principe van karma totdat ze een nog diepere waarheid onthulde en stelde een vraag die ze vandaag de dag nog steeds aan ieder van ons stelt.
“Als het het karma van een mens is om te lijden, is het dan niet onze dharma (plicht) om te helpen zijn lijden en pijn te verlichten?”
Met deze eenvoudige maar diepe overtuiging – dat ieder van ons de verantwoordelijkheid heeft om de minder bedeelden een handje te helpen – ging Amma met vertrouwen vooruit in haar leven van dienstbaarheid en medelevende zorg voor alle wezens, uniek uitgedrukt door de moederlijke omhelzing die ze biedt aan allen die troost in haar armen zoeken.
In Amma’s gemeenschap was het echter niet toegestaan dat een 14-jarig meisje anderen, vooral mannen, aanraakte. Amma legt uit: “In India wordt van vrouwen verwacht dat ze op de achtergrond blijven. Er wordt gezegd dat ‘zelfs de muren hen niet mogen horen’. Mijn familie kon mijn manier om mensen te bereiken niet begrijpen; ze hadden geen idee van de spirituele principes”.
Maar ondanks negatieve reacties volgde Amma haar hart en legde later uit: “Er stroomt een voortdurende stroom van liefde van mij naar de hele schepping. Dit is mijn aangeboren natuur. Het is de plicht van een dokter om patiënten te behandelen. Op dezelfde manier is het mijn plicht om degenen die lijden te troosten.”
Amma zegt dat liefde uitgedrukt is in compassie, en compassie betekent het accepteren van de behoeften en het verdriet van anderen als de eigen behoeften.
Bron: https://amma.org/
Lees meer over haar organisatie: http://www.embracingtheworld.org/about-amma/