“Roep iemand in je gedachten op die jou getoond heeft wat liefhebben is…” deze vraag stelde ik de afgelopen dagen tijdens de relaxatie aan de mensen in mijn lessen.
Ikzelf zie dan onmiddellijk mijn eigen mama voor mij,…
Mijn mama ademt liefde…
In wie ze is, in wat ze doet, hoe ze met ons omgaat, hoe ze mijn vader liefhad, hoe ze omgaat met problemen en moeilijkheden…
Zelden of nooit hoor ik haar klagen of negatief zijn, ze gaat met een lach en een positieve ingesteldheid door het leven.
Er is niemand waar ik meer kan mee lachen dan met mijn mama.
Ik denk dat onze bijzondere band er gekomen is omdat ze in de eerste maanden dat ze zwanger was van mij, haar zwangerschap, haar buikje, moest verstoppen voor de buitenwereld.
Het was mama en ik…
Haar handen op haar buik, contact maken met het kleine wezentje dat ik toen nog was.
Ik denk dat ze toen ook veel angst en verdriet gevoeld heeft, maar vooral héél veel liefde die ik via de navelstreng met overvloed binnenkreeg.
Als mij gevraagd wordt, …wie is voor jou de sterkste vrouw ter wereld, dan zeg ik zonder twijfel… mijn moeder.
Vandaag wordt ze 66 jaar, een leeftijd waar haar leeftijdsgenoten mogen genieten van een welverdiend pensioen.
Maar mijn mama niet… ze blijft werken, …
Ook omdat het moet want het leven heeft haar niet gespaard, het was niet altijd gemakkelijk. Ook niet met mijn papa, die niet de gemakkelijkste was en toch bleef haar liefde voor hem tot de laatste dag intens groot.
We waren gisteren samen… genieten van de quality time die we samen hadden met de kinderen…
Nu zag ik veel verdriet in de mooie ogen van mijn liefste mama, het was moeilijk zei ze… het leven zonder papa, het harde werken waar ze vaak onrechtvaardig behandelt wordt, ons lieve hondje Nora die onlangs overleed, maar boven alles, het gemis aan haar eigen mama is groot.
Ik reed naar huis en wenste dat ik dit diepe verdriet kon wegnemen, maar dat kan ik niet. Want mijn mama en haar mama waren minstens even nauw met elkaar verbonden. Ik wil er niet aan denken dat ik haar zou moeten missen.
Mensen vragen vaak aan mij, waar haal je jouw kracht?
Dan zeg ik… van mijn mama. Ze is mijn voorbeeld in alles wat ik doe en als ik het eens moeilijk heb, dan denk ik aan haar, die het vaak zoveel moeilijker heeft en nooit opgeeft en blijft lachen.
Er zouden meer mensen als mijn mama moeten zijn.
Wat zou de wereld er mooier uitzien.
Ik ben dankbaar dat ze mijn mama is, want ik ben gezegend met haar.
Ik hou van jou lieve mama, ik wens dat je minstens 100 jaar mag worden, dat we nog veel mogen lachen en huilen samen. Maar ik wens je vooral dat er een dag komt dat je die keuken achter je mag laten en dat je mag genieten van een welverdiend pensioen zoals iedereen van jouw leeftijd. Ik zal er altijd voor je zijn en altijd voor je zorgen,…
Knuffel van jouw
Belleke xxx
Hartverwarmende tekst.
Ik krijg tranen in mijn ogen Isabel…
Zo’n mama mogen hebben is waar elk kind naar verlangt. Je gezien, gehoord en gekoesterd voelen.
Ik heb het ook zelf mogen ervaren waarvoor ik zó dankbaar ben.
Want de liefde die ik kreeg geef ik opnieuw door aan mijn kinderen. De moederrol is zó vervullend in mijn leven.
Ik merk aan alles dat dit ook voor jou zo is Isabel.
Liefde geven.. daar wordt de wereld een stuk mooier van. Zeker tussen moeder en kind.❤️❤️
Hoe mooi is dat …..een rollercoaster van gevoelens en liefde…..
Prachtig verwoord Isabelle ….
❤️❤️❤️
Zoen en dikke knuffel coor jou en
Je mama…
Wens haar een super dag toe!!!!
😘😘😘
Wat een mooie vrouwen, alle drie ! En wat een liefde xxx
La mamma e’ tutto l’amore del mondo.