Ik buig diep…

Zaterdag 7 januari 2023

Vroeg wakker geworden door een hardnekkige hoest, beweeg ik me rustig door het sociale media landschap. Steeds nieuwsgierig naar welke woorden, beelden of klanken naar mij toe ‘gestuurd’ worden. Meestal zijn die dingen gevormd door al mijn vorige ‘vind-ik-leuks’ en algoritmes die ervoor zorgen dat ik gelijkaardige dingen tegenkom die me dan ook duidelijk maken in welke energie ik vertoefde. Uit alles wat op mijn smartphonescherm verschijnt komt enkel de bevestiging dat de afgelopen maanden donker waren en ik meer dan ooit behoefte heb aan licht, aan luchtigheid. Tussen alle quotes over uitdagingen, volhouden en zielsbestemmingen verschijnt een Taoïstische quote die blijft hangen.


The taller the bamboo grows, the lower it bends.


Ondertussen heb ik mijn bad laten vollopen en aangevuld met een overdosis aromatherapie om mijn verkoudheid en mijn pijnlijke lichaam te laten verzachten. Het is zolang geleden dat mijn lichaam zo tegen me spreekt en terwijl ik het heerlijke aromatische water mijn lichaam laat omarmen blijf ik nadenken over deze eeuwenoude Taoïstische woorden.


Nederigheid…


Ik denk aan de bamboe die heel snel groeit en ik leg het naast mijn eigen groeiproces van de afgelopen jaren. Ik denk nu even niet aan het groeien waar je zelf bewust voor kiest, zoals aan jezelf werken of opleidingen volgen om goed of beter te worden in iets, zoals in mijn geval yogales geven. Ik denk aan het groeien dat door het leven zelf wordt afgedwongen. De omstandigheden waardoor je groeit en stevige wortels krijgt om kleine en grote stormen te kunnen doorstaan. Het groeien waardoor je ego ferme deuken krijgt en je  jezelf tegenkomt en soms even helemaal wil verdwijnen.


Het is onverstandig om te zeker te zijn van de eigen wijsheid. Het is gezond om eraan herinnerd te worden dat de sterkste kan verzwakken en de wijste kan dwalen.

Mahatma Gandhi

Ik zoek in mijn heerlijke warme bad hulp bij de “meesters”, wat hebben zij te vertellen over nederigheid. Ik kom bij Gandhi terecht en zijn woorden raken mij onmiddellijk. Want ik heb de afgelopen jaren zoveel geestelijke voeding tot mij genomen, mijn ego gevoed… mijn ego die zich al een heel leven lang minderwaardig voelde. Ik wou iemand zijn, gezien worden, gehoord worden, … en de bamboe groeide en groeide en ik werd elke dag wat trotser op mezelf want ik was goed in wat ik deed. Maar ik heb daarbij één ding over het hoofd gezien en dat is dat ik naast goed zijn in yoga ook goed moest zijn in het zakelijke aspect van ondernemer zijn en daar kreeg mijn ego opnieuw een ferme deuk. Oude trauma’s werden opengescheurd en het leven dwong me om nederig te zijn en naar mijn ‘dwalingen’ te gaan kijken en bovenal, te handelen.

Als we een situatie niet meer kunnen veranderen , worden we uitgedaagd om onszelf te veranderen.

Viktor E. Frankl


Afgelopen week gingen mijn lief en ik naar de prachtige film ‘Le Otto Montagne’  kijken naar het gelijknamige boek van Paolo Cognetti en ik voel me getriggerd door één van de hoofdpersonages, Bruno, die verankerd zit aan ‘zijn’ bergen. Hij identificeert zich met het bergleven en kan of wil niet aarden op andere plaatsen, ook al weet hij dat hij hiermee alles wat hem lief is zal kwijtraken. Maar hij weigert… en de desastreuze gevolgen zijn er dan ook.  Bij de aftiteling van de film besef ik dat ik veel te lang op mijn yogaberg ben blijven zitten. Ik had mezelf door alle spirituele teksten, lessen en zelfhulpboeken gedwongen om dat te doen wat mijn gelukkig maakte maar ik heb te weinig stil gestaan bij de gevolgen hiervan en de realiteit uit de weg gegaan. Ik luister naar de prachtige muziek bij de aftiteling en neem de hand van mijn lief vast en weet met heel mijn lijf dat ik de juiste beslissingen heb genomen. Ik wil Leven met een gemoedsrust… en dat zal mij gelukkig maken.

Je kunt veel nederlagen tegenkomen, maar je mag niet verslagen worden. Het kan zelfs nodig zijn om de nederlagen te doorstaan, zodat je kunt weten wie je bent, waar je uit kunt stijgen, hoe je er nog uit kunt komen.
Maya Angelou

Ik moest vooral mijn mindset veranderen om te kunnen verdergaan naar de volgende fase van mijn leven, ik word vijftig in 2023 en dat doet ook wel wat met mij merk ik. Het is tijd om te handelen en de fundering voor later sterker maken. Yogales geven is en blijft een passie voor mij en ik zal dit blijven doen maar ik zal het niet meer doen omdat het moet, maar omdat ik het wil doorgeven vanuit mijn hart en ziel en niet vanuit mijn ego omdat ik er geld moet mee verdienen. Daarnaast kies ik er bewust en wel overdacht voor om terug fulltime te gaan werken en stabiliteit op te bouwen. En ja, dat maakt mij heel nederig, want ik ga iets doen wat heel nieuw voor mij is. Ik begin als het ware van nul af aan en ook weer niet. Want in alles wat het leven mij de afgelopen drie jaar met vallen en opstaan leerde,  is dat ik Isabel mag en kan zijn, gewoon zoals ik ben. En ik ben bereid om te leren, maar niet meer om mijn ego te voeden, maar om diepe vervulling te vinden in de innerlijke rust die zekerheid me zal geven.

Ik sluit deze blog af met één van mijn favoriete quotes:


Het leven is geen probleem dat moet worden opgelost, maar een werkelijkheid die moet worden beleefd. Het leven kan alleen achterwaarts begrepen worden, maar het moet voorwaarts worden geleefd.

Sören Kierkegaard


Zachte zaterdaggroet,

Isabel x

 

 

Geef een reactie