Gisteren las ik het artikel ‘Nee, de dood van mijn moeder heeft me niet ‘sterker’ gemaakt’ en elk woord resoneerde. Ik merk dat ik traag maar gestaag een gewoonte dat ik me eigen heb gemaakt om alles te relativeren, altijd positief te zijn en de dingen lichter te maken, aan het afleren ben. Dat wil niet zeggen dat ik vandaag mijn positivisme kwijt ben, het wil wel zeggen dat ik me bewust ben geworden dat sommige dingen niet oké zijn en eigenlijk zelfs niet te relativeren zijn.
Dokter Gabor Maté schrijft in zijn boek “Wanneer het lichaam nee zegt: de verborgen kosten van stress” het volgende:
Echt positief denken begint met het opnemen van al onze realiteit. Het wordt geleid door het vertrouwen dat we onszelf kunnen vertrouwen om de volledige waarheid onder ogen te zien, wat de volledige waarheid ook mag blijken te zijn .
Dwangmatig optimisme is een van de manieren waarop we onze angst binden om te voorkomen dat we ermee geconfronteerd worden. Die vorm van positief denken is het copingmechanisme van het gekwetste kind. De volwassene die gekwetst blijft zonder zich daarvan bewust te zijn, maakt van deze resterende verdediging van het kind een levensbeginsel.
Om te genezen is het essentieel om de kracht te verzamelen om negatief te denken. Negatief denken is geen sombere, pessimistische kijk die zich voordoet als ‘realisme’. Het is eerder een bereidheid om na te denken over wat niet werkt. Wat is er niet in balans? Wat heb ik genegeerd? Waar zegt mijn lichaam nee tegen?”
“Alles gebeurd met een reden”, is als sinds jaar en dag mijn mantra die mij hielp te ‘overleven’. Mijn dochter zei ooit dat ik dit als eerste tattoo zou moeten laten zetten. Gelukkig heb ik dat niet gedaan! Want ik sta niet meer ten volle achter deze uitspraak. Ik zou eerder zeggen, sommige dingen hebben mij van iets bewust gemaakt en mij sterker gemaakt, maar ik had liever gehad dat ze niet gebeurd waren.
Het bovenstaande artikel verwijst ook naar Whitney Goodman, van het boek met als titel ‘Giftige positiviteit’ en waarin ze schrijft:
Gezonde positiviteit betekent ruimte maken voor zowel de realiteit als voor hoop. Giftige positiviteit ontkent een emotie en dwingt ons om die te onderdrukken. Als we gebruikmaken van giftige positiviteit, maken we onszelf wijs dat die emotie niet zou moeten bestaan, verkeerd is en dat we de emotie volledig kunnen uitschakelen als we wat meer ons best doen.
Lees hier het eerste hoofdstuk van het boek.
En de Ted Talk van Mahmoud Khedr raakte mij tot tranen toe:
Want ook ik was het kind die alles onder het mom van positief blijven en zijn teveel dingen heb verdragen. Ik was de moeder die mijn kinderen zei om ondanks alles positief te blijven denken. Ik ‘was’ de yogalerares die tegen de mensen zei dat er lessen te leren zijn in elke gebeurtenis en positief zijn hen sterker zou maken. Dat waren niet de juiste woorden… dat is giftige positiviteit dat ik mezelf eigen had gemaakt. En ik verduidelijk me graag verder:
Er liggen meer dan honderd zelfhulpboeken in mijn boekenkast, boeken waar ik de raad kreeg te affirmeren, positief te denken, mindful te zijn, het verleden los te laten, … Ik heb zeker dingen geleerd uit deze boeken en ze hebben me ook lange tijd geholpen. Ze hebben me sterk gehouden zodat ik kon blijven doorgaan, blijven zorgen voor, mezelf kon blijven rechthouden in alles wat er gebeurde.
Maar hebben ze me geheeld? Nee, dat zeker niet, want het was als een bal onder water duwen, even is hij verdwenen, maar hij komt steeds opnieuw naar boven. Dat stuk heb ik afgelopen winter recht in mijn gezicht gekregen. Het was de meest donkere en eenzame tijd van mijn leven waar ik meer gehuild dan gelachen heb, waar ik een heldere bril mocht opzetten van hoe de dingen in mijn leven gelopen waren en waar ik in verleden het bewustzijn niet had om te handelen zoals ik het nu zou doen. Ik heb jarenlang geloofd dat de dingen een reden hadden, dat ik iets te leren had, het aangetrokken had, dat het mijn karma was, dat ik niet de juiste dingen dacht, … Soms leek het alsof ik het verdiend had of dat het mijn eigen schuld was wat ik had meegemaakt en vooral: Ik dwong mezelf positief te blijven! Dat resulteerde zelfs tot donkere gedachten… In al die dingen ben ik afgelopen anderhalf jaar dieper gaan voelen wat voor mij klopt en wat niet meer klopt. Ik geloof wel dat we dingen te leren hebben en dat we de situaties in ons leven kunnen zien als een uitnodiging om te werken aan onszelf. En dat we daarin zeker een keuze hebben hoe we dat doen.
Vandaag kies ik ervoor om niet altijd meer de dingen te omarmen als had het een reden of als iets wat ‘moest’ gebeuren omdat ik het nodig had om sterker te worden. Ik kies ervoor om andere woorden te gebruiken voor mezelf en anderen. Om dit anders over te brengen in mijn werk, sociale media maar vooral in mijn gezin en de mensen die ik liefheb.
Ik merk in heel mijn Zijn vandaag, dat er een diepere transformatie bezig is, een diepere manier van voelen, communiceren, helen… En dat zal ik de volgende maanden ook doortrekken in de Puur-Yogalessen.
Mijn boodschap vandaag zal (nog) dieper voelen zijn, … voelen en omarmen van wie en wat we zijn en hoe we ooit gehandeld, gedacht of gepraat hebben. Het is helemaal oké. Het is de kracht van kwetsbaarheid.
Ik zit samen met jou, met jullie op de mat, als mens tussen de mensen, en leer en voel mee.
Zachte groet,
Isabel x