Iets waar ik de afgelopen 17 jaar niet meer over twijfel: Pijn is een teken dat er iets moet veranderen. Pijn is een roep van het lichaam om gehoord te worden. Welke emotie zit er onder de pijn? Dat vraagt heel veel zelfonderzoek en ook hulp vanuit diverse bronnen.
Doch wil ik in deze blog iets meer in de wetenschappelijke richting gaan kijken wat pijn is. Want in mijn yogapraktijk wordt ik dagelijks geconfronteerd met mensen met veel pijn. Mensen die chronische pijnen hebben, vaak ook pijn waar geen enkele dokter een een lichamelijke oorzaak voor vindt, zal men snel concluderen dat het tussen de twee oren zit.
Voor iemand met chronische pijn is niets zo frustrerend als iemand horen zeggen: ‘Jouw pijn zit tussen de oren’. En fysiek gezien klopt het wel, maar dat betekent niet wat je denkt dat het betekent.
Ik bestelde onlangs het wetenschappelijke EOS Magazine Psyche & Brein met het speciale thema : Chronische pijn. Uit dit magazine haal ik hier de dingen waar ik heel veel herkenning in vond. Zeker de eerste vijf jaar na mijn ongeval, toen ik continue pijn had en ik op een bepaald moment bij de psychiater terecht kwam en anti-depressiva werd voorgeschreven. Dat was voor mij het keerpunt en kwam er yoga en meditatie op mijn weg (2007), dat heeft mijn leven en mijn leren leven met pijn compleet veranderd.
In dit magazine vond ik dus bevestiging dat wat ik al jaren doe en doorgeef dus ook echt werkt. Mits je als patiënt die verandering in levensstijl wil en kan toepassen.
DE ERVARING VAN PIJN IS ECHT.
De bron van de pijn is namelijk niet uitsluitend daar waar je hem voelt, of waar je denkt dat het vandaan komt. Hij zit niet alleen in jouw schouder, jouw rug of heupen. Het is niet enkel een een probleem van een gewricht of een spier. Wetenschappers en dokters hebben jarenlang gedacht dat pijn alleen maar kan komen door schade aan het weefsel van het lichaam. Maar recenter onderzoek van chronische pijn wijst op een tweede bron : DE BIOLOGIE VAN UW GEDACHTEN, EMOTIES, VERWACHTINGEN EN HERINNERINGEN.
Chronische pijn vindt zijn oorzaak meestal in een verwonding of ziekte, maar wordt onderhouden door de manier waarop dit aanvankelijke trauma het lichaam en de relatie lichaam en geest verandert.
Hoeveel pijn we voelen, hangt af van de aandacht die we eraan geven, de context en de stress die we op dat moment ervaren.
Verwachten we pijn? Zijn we er bang voor? Dan zullen we ook pijn voelen.
Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat de pijn veroorzaakt door een zwakke prikkel erger is als we pijn verwachten.
Onbewust belemmeren we de natuurlijke pijnstilling in onze hersenen en ruggegraat.
Negatieve verwachtingen – als we denken dat de pijn erger zal worden – zorgen we voor meer afscheiding van CHOLECYSTOKININE. Dat is een stof die de pijnoverdracht makkelijker maakt.
PIJN IN HET BREIN:
Michael Sullivan (McGill – universiteit Canada) toonde in 2001 de rol van dat catastrofale denken al aan.
“Wie gefocust is op zijn pijn en erover piekert ervaart de pijn intenser. Deze pijnpatiënten ‘luisteren’ de hele tijd naar hun lichaam, vrezen vaak dat hen iets ergs zal overkomen en denken dat ze niets kunnen doen om hen beter te voelen. Ze zijn ook bang om te bewegen. Ze lijden aan kinesiofobie: ze vermijden bewegingen.”
Johan Vlaeyen noemt dit fenomeen “DE VICIEUZE CIRKEL VAN PIJN-VERMIJDEN”. klik hier voor meer te lezen over Johan Vlaeyen
Hij stelt dat er twee reacties bestaan op pijn: confrontatie en vermijding. Als we de confrontatie aangaan zonder er bang voor te zijn genezen we. Als we de pijn vooral willen vermijden, worden we overdreven waakzaam, beelden we ons van alles in dat geen verband houdt met de pijn en genezen we niet.
PIJN KAN DE VERBINDINGEN IN ONS BREIN BLIJVEND VERANDEREN !
Dat zorgt voor angst, depressie en cognitieve problemen. Hersenscans hebben aangetoond dat dit gepaard gaat met een verandering in het volume van bepaalde pijncentra in de hersenen.
MAAR ER IS OOK GOED NIEUWS !!!
Je kan de symptomen verminderen door lichaamsbeweging (yoga, tai chi, wandelen, zwemmen…), meditatie, cognitieve gedragstherapie, zelfhypnose en sociale contacten.
Als je je levensstijl in die zin aanpast en dat volhoudt, zal je minder pijn, stress, angst en depressieve symptomen ervaren.
Het werkt zelfs in op het hersenvolume ! (Dat werd door Catherine Bushnell van het National institute of health, VS aangetoond in 2015.)
PSYCHOTHERAPIE ALS PIJNSTILLER:
Als de geneeskunde faalt kunnen nieuwe vormen van psychotherapie chronische pijn verlichten.
-
Meditatie, mindfulness, ademhalingstherapie, (zelf)hypnose, sofrologie, cognitieve gedragstherapie en oogtherapie (EMDR). Deze psychologische behandelingen geven verlichting aan mensen met chronische pijn.
-
Dat komt omdat doordat pijn niet puur een gewaarwording is. Het is ook een emotie, die gepaard gaat met stress, angst en dikwijls depressie.
-
Met deze vormen van therapie leert je je pijn te aanvaarden en je dagelijkse activiteiten te hervatten.
DE PATIËNT DOET HET ZELF!
Het medische parcours van mensen met chronische pijn is vaak heel lang en bezaaid met therapeutische missers. Dat zorgt voor angst en depressieve gevoelens, wat de aanvaarding van pijn nog moeilijker maakt.
Om uit die vicieuze cirkel van chronische pijn te ontsnappen, kan je beter vroeg dan laat psychotherapie of een ander niet-medisch alternatief overwegen.
Hypnose, cognitieve gedragstherapie, mindfulness, meditatie en EMDR hebben hetzelfde doel:
DE PATIËNT ZELF HET HEFT IN HANDEN GEVEN ALS HET OM ZIJN OF HAAR GEZONDHEID GAAT. HET DOEL IS NIET ZOZEER DE PIJN WEGHALEN, MAAR DE LEVENSKWALITEIT VERBETEREN.
Getuigenissen tijdens of aan het einde van de therapie zijn duidelijk.
‘Ik heb pijn, maar het gaat goed met me. Ik doe nu meer dingen die belangrijk zijn voor mezelf. Ik heb geleerd met de pijn te leven’.
En hier wil ik op aanvullen hoe yoga hier een extra hulp kan zijn en zoals het ook mijn eigen persoonlijke ervaring is geweest en nog steeds is:
De kracht van yoga schuilt in het diepe begrip van de relatie tussen lichaam en geest.
Yoga is immens populair de dag van vandaag en we zien zoveel beelden van acrobatische yogahoudingen en soms ziet men het ook als sport. Dit zal weinig helpen bij de behandeling van chronische pijn.
Maar het doel van de traditionele yoga zoals ik en gelukkig nog heel veel meer van mijn collega’s doen, het ook in mijn studio doorgeef, is het herstellen van de lichamelijke gezondheid en rust in de geest. Iedereen kan deze yoga doen, ongeacht je lichaamsconditie.
Als je kunt ademen, kun je yoga doen, als je aandacht geeft aan je gedachten en gevoelens, dan kun je yoga doen. Als je bereid bent te ontdekken wat jouw lichaam voel en hoe je ervoor moet zorgen, dan kun je yoga doen.
Yoga heeft niks te maken met het wringen van het lichaam in allerlei bochten, je kunt zelf aan yoga doen als je niet eens uit je bed kunt komen.
Door yoga leer je hoe je je geest kunt focussen, zodat je jouw ervaring van de fysieke pijn kunt veranderen. Het leert je om gevoelens van verdriet, frustratie, angst en woede (wat vaak de onderliggende bron is van pijn) te veranderen. Yoga leert je te luisteren naar jouw lichaam en aan jouw behoeften tegemoet te komen, zodat je kunt meedoen met de dingen die je belangrijk vindt.
Yoga kan jou het gevoel van veiligheid, controle en moed teruggeven, dat je nodig hebt om jouw ervaring van chronische pijn achter jou te laten.
Ik ben alle yogameesters en mijn meesters en vooral mijn maestra Brigitte Longueville heel dankbaar om mij te helpen in dit proces van heling wat ik nu elke dag met heel veel liefde en passie doorgeef om mensen met chronische pijn een lichter leven te kunnen geven.
Een les van 20 minuten dat je ook in bed kunt doen.
Namasté,
Isabel x
dag Isabelle Je mag mij gerust contacteren als er iets vrij komt voor yoga op mijn maat.Mocht er toevallig iemand zijn uit Eeklo zou ik het leuk vinden aan carpooling te doen.Deze namiddag waren er zeker 3 mensen uit Eeklo waarvan ik 1 persoon kende maar komen de dinsdagnamiddag. Pech dus. Ik ben ingeschreven voor de zondagmorgen met de backmitra om de maand. Is dit haalbaar voor mij ? vriendelijke groetenMartine
Verzonden vanaf mijn Samsung Galaxy-smartphone.
Goeie tekst, Isabel !